İftar sonrası gül kokluyordum.
Adını bıraktığım şehirde
Genç yüzüm hüzünde
Oruç gecesi buğulu gözlerimizde .


Bu kızıl sisiyle dolunay şehirde
Uzun uzun türkülerle ulusal üşümede.
Zilzal Sûresiyle şair olmuşum
Yoksa fakülte kültürüyle anardım seni
Bağıra
Çağıra!


O gökkızılının Ayı düşmüş üzerine sonra da şiir yazmışım gözlerine,
Tutmuş bir buldozer kaldırmış
Kirpiklerini
Bir siren sesiyle gitmiş kirpiklerin.

Sonra...
Sarsıntı aklıma asfalt sıçratmış olmalı...
Oysa son güne değin paslı demirlerimizi de eritmiştik
Senin örs ve çekicin sanat galerisinde halka açıktı
Benim Tanrı Dağı’mın problemleri halledilmişti:
Allah-u Ekber dağlarında sarı yüzümüzün
Gündelik savaş alanlarına çıkarak...

Oysa sıradan ve dümdüz konuşmalıydım sana.
Keşke yığınlar altında kalmayaydın, gitmeyeydin!

Şimdi beni ararsan Uhra’nın seçilinde, üzülürüm ; yanımdasın
Yüreğime yüreğime geliyor mavi Ukba.

Şimdi her onüç martın gecesine yılan soğuğu gibi bağırmışım.
Ey deprem sen bendekini aldın!
Ey!..Bedendekini çaldın!

Ne kadar uzun uzun gezsemde aşinam bu bulvardı:
Ergenekon bulvarı.
Geceyalnızıydım, polisler kimlik sorarlardı

Birlikte sigara içmeye alışmıştık ...
En son beraber mahvolmuştuk.
En son felsefemiz Allah’ı nasıl da tanımıştı
En son...
Artık şu yüreğim sus!
Bak götürürüm sevdayı yoluna
Düşünmeden
Sigaramıza yanık türkü daha yakarım.
1992