Allah Kahretsin
Ne hallere düştük gördün mü be arkadaş
mertlikmiş, yiğitlikmiş beş para etmedi yıldırımlar düştü yüreğimize gözlerde yaş kendini adam sananlara adam olmamız yetmedi Ne çaldik ne gökte bulduk alın teriyle çalıştık aç susuz yattık kuru ekmeği paylaştık doyurmadı kimsenin karnını dürüstlüğümüz pazara kadar değil Allahına kadar sevdalıydık ne var ki kâr etmedi sevgide bile üstünlüğümüz bildim bileli itip kakıldık sevdik ağlattılar iki adım birden attık köşe bucak kaçtılar biz yediden yetmişe herkesi sayarız dedik taşladılar ne yapalım arkadaş insanca yaşamak istedik bırakmadılar.. Kazandık zannettiğimiz bütün mücadeleleri kaybetmişiz her ’gol’ diye sıçradığımizda kendi kalemize atmışız ümitlerimizi senin anlayacağın boş yere sevinmişiz kazık üzerine kazık yemişiz bol bol ellerinde birer oyuncak gibi oynadılar onurumuzla nasıl aldanmış nasıl da kanmışız ve ne kadar da toymuşuz pişman olsak da artık çok geç çok iyi biliriz sonumuzu hazırlayanlara vesile olmuşuz koskoca çınarı sanki kendimiz oymuşuz.. Kalbimiz hedef tahtasında gelen vurmuş giden vurmuş işte bu yüzden bir türlü toparlayamadık kendimizi onlar dağlarımızda rüzgar olup eserken biz yaralarımızı sarmakla geçirmişiz hep senelerimizi ve en acısı tam doksana çaktılar kaderimizi ne kalemizi düzgün savunabildik ne de defansımız defans başka baharlara kaldı hayat kavgasıyla rövanşımız yazıklar olsun dönmedi gitti lehimize şans bütün umutlarımız direkten döndü kör bir testere kesti şah damarımızı farkındasın değil mi yavaş yavaş kan kaybediyoruz.. ve artık zar zor taşıyoruz canımızı.. Küme düşmeme mücadelemiz devam ederken nihayet dertleri dört bir yandan çalımladık peşimizdeki tüm kötülüklere çelme taktık sevinçten çıldırabiliriz her şey yoluna mı giriyor ne? bu defa kaçmaz on ikiden vuracağız derken mutluluklarla kucaklaşmaya adım adım yaklaştık fakat ısrarla kalktı yan bayrak havaya ısrarla Allah kahretsin.. bu defa da ofsayta yakalandık.. Ali Uzgur |
UMUT ve DOSTCA