Ne hallere düştük gördün mü be arkadaş
mertlikmiş, yiğitlikmiş beş para etmedi
yıldırımlar düştü yüreğimize gözlerde yaş
kendini adam sananlara adam olmamız yetmedi

Ne çaldik ne gökte bulduk alın teriyle çalıştık
aç susuz yattık kuru ekmeği paylaştık
doyurmadı kimsenin karnını dürüstlüğümüz
pazara kadar değil Allahına kadar sevdalıydık
ne var ki kâr etmedi sevgide bile üstünlüğümüz
bildim bileli itip kakıldık sevdik ağlattılar
iki adım birden attık köşe bucak kaçtılar
biz yediden yetmişe herkesi sayarız dedik taşladılar
ne yapalım arkadaş insanca yaşamak istedik bırakmadılar..

Kazandık zannettiğimiz bütün mücadeleleri kaybetmişiz
her ’gol’ diye sıçradığımizda kendi kalemize atmışız ümitlerimizi
senin anlayacağın boş yere sevinmişiz
kazık üzerine kazık yemişiz bol bol
ellerinde birer oyuncak gibi oynadılar onurumuzla
nasıl aldanmış nasıl da kanmışız ve ne kadar da toymuşuz
pişman olsak da artık çok geç çok iyi biliriz
sonumuzu hazırlayanlara vesile olmuşuz
koskoca çınarı sanki kendimiz oymuşuz..

Kalbimiz hedef tahtasında gelen vurmuş giden vurmuş
işte bu yüzden bir türlü toparlayamadık kendimizi
onlar dağlarımızda rüzgar olup eserken
biz yaralarımızı sarmakla geçirmişiz hep senelerimizi
ve en acısı tam doksana çaktılar kaderimizi
ne kalemizi düzgün savunabildik ne de defansımız defans
başka baharlara kaldı hayat kavgasıyla rövanşımız
yazıklar olsun dönmedi gitti lehimize şans
bütün umutlarımız direkten döndü
kör bir testere kesti şah damarımızı
farkındasın değil mi yavaş yavaş kan kaybediyoruz..
ve artık zar zor taşıyoruz canımızı..

Küme düşmeme mücadelemiz devam ederken
nihayet dertleri dört bir yandan çalımladık
peşimizdeki tüm kötülüklere çelme taktık
sevinçten çıldırabiliriz her şey yoluna mı giriyor ne?
bu defa kaçmaz on ikiden vuracağız derken
mutluluklarla kucaklaşmaya adım adım yaklaştık
fakat ısrarla kalktı yan bayrak havaya ısrarla
Allah kahretsin..
bu defa da ofsayta yakalandık..


Ali Uzgur