SEN DOSTUNU BULMUŞSUN ...SEN DOSTUNU BULMUŞSUN ========================= Bu bakışlar masum mu? Gece gündüz yanarken, Yüzleşilmez bitişler, el âleme kanarken… Şiirin dünyasında, o kişiyi anarken, ___Puslu kara bulutlar, bunca zaman kul’muşsun, ___Su birikmiş sarnıçta, sen Dostunu bulmuşsun! Kuru yaprak rüzgârda, tutsak hale gelmiştir, Bir eksiklik duygusu, yüreğini delmiştir… Belirsiz yöne doğru, aklı baştan çelmiştir, ___Aşk yorgunu duygular, bunca zaman kul’muşsun, ___Küskün bahar unutur, sen Dostunu bulmuşsun! Bu yalancı dünyada, birçok anlam taşıyan, Uygunsuzdur hesaba, sorumsuzca yaşayan. Ayrılıklar gelirken, o yara’yı kaşıyan, ___Sözlerin tümü zem’dir, bunca zaman kul’muşsun, ___Devasa aynalarda, sen Dostunu bulmuşsun! Güzelliği katletmiş, ter-ü taze kokarken, Atılırken nifaklar, kalbe hançer sokarken. Bin bir renge bürünmüş, hayatını okurken, ___Sakız dalı sarkmıştır, bunca zaman kul’muşsun, ___Kaldırımsız sokakta, sen Dostunu bulmuşsun! Dünyevi payelerle, karlı çıktın oyundan, Atılımlar ard arda, çok büyüktü boyundan. Haber hemen yayılır, aşkın eşsiz koy’undan, ___Kurulur iletişim, bunca zaman kul’muşsun, ___Klişedir bu sözler, sen dostunu bulmuşsun! Yayılır tüm yüzeye, Aşk hayatın özüdür, Karşılıklı hoşgörü, geleceğin sözüdür… Ucu keskin kalemin, görünmeyen gözüdür, ___Yaşamın son faslında, bir günahsız kul’muşsun, ___Düşüncenin Ufkunda, Sen Dostunu Bulmuşsun! Hakan KURTARAN 19.08.2009- AYDIN |