Çocukluğumuzdaki RamazanlarRamazan yaklaşınca, hazırlıklar başlardı; Evi telâşe sarar, Anam yufka haşlardı. İki, üç en güzel Kaz, hapsedilir kümese; Mısır ile beslenir, eğer tilki görmese. Kesilir kavurması, hazırlanır özenle; Cimciklere tat verir, lezzet katar düzenle. Amanın o ne neşe, o ne mutlu bir zaman; Çocuğu ve yaşlısı, cümle köylü pek yaman. Yardımlaşma dorukta, çirkin huylar azalır; Günahların yerini, kat-kat sevaplar alır. Önce teravihlere, kadın erkek koşulur; Salât-u selamlarla, hep beraber coşulur. İlk sahur heyecanı, çocukları sarardı; Uyanıklar kendine, sofrada yer arardı. Kimisi kıvranarak, akşama kadar çıkar; Kimisi utanarak, öğle olmadan bıkar. Ama hepimiz akşam, bir tepecik arardık; Elimizde meyvecik, ezanları sorardık. Küçük bir top atılır, koşarız evimize; Hudutsuz büyük sevgi, katılır sevgimize. Kadir gecesi zirve yapar neşe ve sevinç; Arefe de her Mümin, günahsız, tertemiz, dinç… Otuz gün gelir geçer, madden manen ziyafet; Bayrama çocuklara, hazırlanır kıyafet. Bir çocuğun bayramı anlatması gayet zor; Yaşayarak görülür, tutunca bilinir kor. Şimdi o şuh günlerin, hasreti gönlümüzde; Bir daha görür müyüz, bilmem ki ömrümüzde. Cümle inananlara, bayramlar dileyelim; Garibi hoş anları, yâd edip inleyelim… Garibi-Salih Yıldız……..16.08.2009 . |
Ne çok özlem var o günlere ve duygulara...
Çok başarılı bir şiir okudum...
Saygılar...