99 depreminde yitirdiğim kızımın anısına....

17 AĞUSTOS PAZARTESİLERE…
Görünmeden hiç kimselere, senin yanındaydım bugün de…
Gözyaşıyla suladığım, çiçekleri bıraktım üzerine.
Hercailer ve sardunyalarla kapladım toprağını.
Biliyorum örtünmeyi sevmezsin sen aslında,
Elvermedi ki içim üzerin açık yatışına...
Ama sarıçiçekli nevresimlerin hala evde,
Saklıyorum onları hemde senin kokunla.
Bugün bulabildiğim en güzel çiçeklerdi bu sardunyalar,
Nevresimin gibi değil, toprak kokuyorlar bunlar ama olsun.
Biliyormusun ..ben burada da senin kokunu duyuyorum.
Her gelişimde yüzünü okşayıp,
Sanki saçlarına dokunuyorum.
Kuş cıvıltılarında, senin sesini duyuyorum.
Yaşamayanlar bilmiyor,kabristan diyorlar buraya,
Annelerin, babaların, sevdiklerini yitirenlerin mabedi burası aslında.
Bu günde geldim ya.. neler neler anlattım sana,
Sen sormadan soramadan,
Anlattım işte,sen benim en büyük sırdaşımsın hala,
Aramızda kalacak yine her şey,
]Gelene dek sana, bende hiçbir şey söylemeyeceğim başkalarına.
Kardeşlerinide merak ediyorsundur sen şimdi,
İyiler,bana senin gözlerinle bakıp ,
Ortalık da da senin edanla dolaşıyorlar.
Seni fotoğraflarından tanıyıp ablamız diyorlar.
Biliyormusun oyuncaklarına da, onlar senin diye hiç dokunmuyorlar.
Bazen ben elbiselerini alıyorum elime,
Kokluyorum uzun uzun,
Öpüyorum, sarılıyorum onlara sen gibi.
Sonra acırlar falan halime,acırlar ayrı düşüşümüze diye,
Kaldırıveriyorum yerine.
Biliyormusun onlar acırlar ama onlar bilmez geceler boyu konuştuğumuzu,
Sardunyalar üzerinde buluşup,
Hercailerle birbirimize dokunuşumuzu.
Bilmezler yaşamdan da tatlı ,ölümle olan o randevumuzu.
Ama bende,İsyan ederim bazen.
Tanrıya değil.Seni benden çalan o güne olur isyanım.
Ogün öldüğün gelir aklıma,
Üzerinde ki toprağa,
Bir dua bir çiçekle geçen doğum günlerine ağlarım.
Burada büyüdüğünü göremediğime, artık sesini duyamayışıma,
Arada bu toprak olmaksızın sana sarılamayışıma,
İsyan eder ağlarım.
Ama Tanrıya değildir isyanım,
İsyanım sensizliğe, çaresizliğe,sığdıramamak her şeyi bir günde, tek bir şiire..
İsyanım Tanrıya değil ,isyanım o günü mahşer yerine çevirenlere,
Ve onu benden alan 17 ağustos pazartesiye…..


Aylin yüksel