HÜKÜMSÜZDÜR
Bunca yıldır yaşayarak her şeyi gördüm,
Meğer onun yok olduğunu fark ettim, Hiç işe yaramadı, iş görmedi hiçbir zaman, Aklım başımdaydı, kaybettim hükümsüzdür.. Nice aşklar yaşadım, kendimi verdim, Zor olan gecenin sabahın da onu aradım, Aşklar için hep kendimi yollara verdim, Aşkı yollarda, aşkımı kaybettim hükümsüzdür.. Bunca sevgileri ve güzellikleri günlere serdim, Her zaman hem sevdim hem de sevildim, Sevgilerim adına her zaman kendimi yaşadım, Gönlümde bir sevgi vardı,kaybettim hükümsüzdür.. Birini sevdim onu candan sevgilim dedim, Onunla ne güzel günler anlar yaşadım, Ömrü kısaymış Rabbin izniyle ondan ayrıldım, Bir cananım vardı,kaybettim hükümsüzdür.. İnsanlık için her zaman kendimi verdim, Onlar için hep umut ve iyilikler besledim, Her zaman onlara sizlerde ben gibisiniz dedim, Özlediğim insanlığı kaybettim hükümsüzdür.. Bir ömür boyu yaşadım kendimi yılmadım, Başkalarını eleştirip hiç birini kırmadım, İyi kötü günlerinde hep onların yanındaydım, Kendimi unutup, kaybettim hükümsüzdür.. Bu fani dünyaya geldim işte gidiyorum, Mutluluk ve huzurun hep özlemindeydim, Bunca yaşamada birçok şeyleri elde ettim, Ömür sonunda hepsini kaybettim hükümsüzdür.. |
Kendimi unutup, kaybettim hükümsüzdür..
işte kalbinde insan sevgisi var olan biri kendini bu denli kaybeder insanlık adına...ama bunlara değer olmayan ve sadece adı insan olan onca yaratık vardır şu fani dünyada...yine de insanlığın hesabını adı insan olanla yapmak da gerçek olanı yalan eder diye düşünüyorum...hoş ve güzel teması olan bir şiirdi yüreğinize sağlık kaleminiz daim olsun...saygılar...