LAY LAY LOM!

Sanırım anladın yaşam ‘lay lay lom’
İle sonsuza dek sürüp gitmiyor.
Yelkenler yırtılıp, dümen kırılıp,
Gemi su alınca çile bitmiyor!

Delikler yamanır, kırıklar tamir
Edilmeye başlar; zaman yetmiyor.
Açlık ve susuzluk tuzu biberi
Olunca uğraşın sonu gelmiyor!

Diploma, madalya işe yarasın
Da alkış tutalım; umut vermiyor.
Gemi kanatlanmaz, battıkça batar;
Rahatı kaçana akıl ermiyor!

Limandan ayrılan en son gemiye
Hüzünle bakılır; yaşam sürüyor.
Menzile ulaşmak elbet nasiptir;
Kalanın özünü elem bürüyor!

Ardımdan gözyaşı dökmen gerekmez,
Hiç beklemiyorum; fırsat doğuyor.
Sabırla beklersen, sahip olursun
Aklından geçene; hava soğuyor!

13.08.2009
-----------------------------------------------------------------------------
Mükemmel uyarılar, toplumsal öğütler, Güzel şiirinizin konusu olmuş. Birazda hüzün ve kişsellik yansımış, oda olmalı tabii, yoksa şiir çatısı nasıl oluşur, sanal da olsa toplumsal diyaloğlar nasıl kurulur.
Ben sevdim ve anladım. Hatta kurulmuş olan mantık çatısı çok güzel, yumuşak, narin ve hesaplı. Ne diyeyim sevgili Seçil, okumalarıdır dileyim. Okumalarını sağlayalım. Zaman sizin için kıymetlidir, daha doğrusu hepimiz için; ama yorumlara kısa da olsa cevaplar yazılması yerinde olacaktır bence.
Sevgilerim ve sonsuz başarı dileklerimle kutluyorum tam puanımla. Kemal Polat


kempol tarafından 8/15/2009 12:16:32 PM zamanında düzenlenmiştir.