Bayram var can (ak) kalede
Bayram var can (ak) kalede
Çanakkale namustu, öyle demişti atan Yılmaz bekçileriydi, binlerce şehit yatan Son fırsattı; o gülle ve son gemiydi batan Seyit onbaşı idi, en son gülleyi atan. Kahramanca koşuyor, cepheye silah tutan Kazma kürek ne varsa, sapanla taşı atan Namus, izzet ve şeref, kurtuldu elden vatan Her nefer; ordu sanki yerde kefensiz yatan. Aslan kesilmişlerdi, kükrer cephede her er Elbette geçilmezdi, Çanakkale denen yer Uğrunda verilmişti, binlerce eğilmez ser Bu koskoca tufanda, müyesser TÜRK’E zafer. Aç, susuz ve de yorgun, bitkin olan her eri Bu meydanda ölmek var, asla dönmek yok geri Kopan bir tufan gibi, yanan cehennem yeri Ecdadının izinde, gider akıncı eri. Şahadet şerbetini, içmek için yarışır Kınalı saçlar ile şehitlere karışır ’’’’Çanakkale geçilmez’’’’ son hamleye erişir Göğsünde iman ile Rahmanına kavuşur. Yakılmıştı kınalar, eğilmeyen başlara yazıldı tarihimiz, tane tane taşlara verilmezdi bu vatan, soysuz olan açlara Belendi bu topraklar, kanlı akan yaşlara. Bayram var can kalede, bütün neferler hazır Bayramım; Çanakkale, bin manga asker hazır Beyazların içinde, gökte melekler nazır Onbinlerce nefere, eşlik ediyor Hızır, Cennetteki yerleri, gülle donanmış hazır. Hasan KARABAY 30.07.2009 « Önceki Şiir Sonraki Şiir » |