SENDE KALDIM ÇOCUKKEN
Bir tek bakışınla aralandı tüm kapılar
Ve sensizliğin rıhtımına koşuyorum şuursuzca Adını sayıklıyorum her gece sabahın ilk ışığıyla Ben sende kaldım, sende kaldım çocukken... Yüreğimi avucuna koydum yakamozun Yürüdüm durmadan dört yanım deniz Korkmadan tuttum ellerini son kez kedersiz Çocukluğum sende ve ben sensiz... Gözlerin ve sen bakılmaz bir nehir gibi Akıp gittin şimdi tutamadım seni ben İşledim satırlarını hayatın birer birer Şimdi uzaktan bakıyorum sende kaldım çocukken... Ezanla yazıyorum bu dizelerimi sabahın ilk sesi Duyurmak için çabalamam sana kendimi ben En incesinden çeker giderim ufkuna doğru zamanın Aramam artık çocukluğumu, sende kaldı zaten... Denizine döküldü gözyaşlarım ellerinde belkide Sana değil bu kırgınlığım kendime olan nefretten Ararken kaybettim çocukluğumu şimdi Ne olur üzülme hiç, sende kaldım ben; .........ELVEDA GÜZEL KIZ........ NAZİF ÇETİN |
Emeginize yüreğinize sağlık
kaleminiz daim olsun.
Saygılar.