DÜZEN
Giderken bile bile kaldın bende
Doğayı sevmeseydim görürdün sen Kuşlar kediler olmasaydı arılar kelebekler silerdim seni anılarım solarken renklenmeden Çiçekleri derlerken çiy düşmezdi tenine çim kokmazdın savrulmazdı saçların yüzüme baş başayken soluğunla sesinle Kamçılamasaydım düşlerimi ışıldamazdın gözlerimde çağrılı çağrısız taş kesilirdi anılar Ezgiler serptikçe seni içime sıcaklığınla doğarım her gün güneşe eş batarım uzaktan şakıyan yüreğinle Yoksullaşır yalınlık iyice Sürecek kurduğum duyarlı düzen özenle ben kol kanat gerdikçe Yaslandım güçlü dengeme artık kalabilirsin dilediğince unut kendini istersen tümüyle bende Seçkin GÜNDÜZ |
Beğendim...