Küfe
KÜFE
Sırtımda bir küfe yalnızlık Kuş gibi hafif uçur dağları aşırt Yerinden kımıldamaz taştan ağır Yanılmaz gerçek içindekine bağlı Dolup boşalıyor Boşalıp boşalıp doluyor Ama hep taşınmak istiyor Bir dediği iki olmadı varsın şımarsın Sonlanınca şiirim biliyorum arayacak gözlerim Beklentiyle örülmüş o sımsıkı kara kuru dalları Seçkin GÜNDÜZ |
Kutlarım,.?
.......... SELAMLAR.