Adamım
Koca şehre vardın,sende büyüdün
Gözümde hala liseli biriydin Bilirim küçükkende sen deliydin İstanbul da sen mi yittin Adamım? Vazgeçmedik dostların cemalinden Dostların midesi bulanır bizden Göynümüz döndü,bizimde alemden İstanbul da sen mi yittin Adamım? Nimet abladan çıkmaz amortiyim Şair hem düşünür biraz deliyim Deli gönül abdal,ben serseriyim İstanbul da sen mi yittin Adamım? Yasini bir gün Rahman’a giderse Ah ile vah anca fayda ederse Dostların bağında güller biterse İstanbul da sen mi yittin Adamım? |