İÇİMDEN…
İçimden şehirler geçiyor
Sana bakıyorum her sokak aralığında ‘İşte orada’ diye bağırmak geliyor içimden Çığlıklarım sarsın istiyorum tüm semayı Sensizliğim dillensin sesimde Duysun herkes içimdeki matemi Sensizliğin ne katlanılmaz olduğunu, Benim bildiğim gibi sen de bil istiyorum Ama yoksun, yine yoksun Sanki hiç olmamış gibi yoksun… İçimden şehirler geçiyor… Sen, Ankara olmalısın Varlığımın başkenti Bütün uzuvlarım önce senden alıyor emri Sen, geç dersen geçiyor damarımdan kanım İşte öyle muhtacım sana... İçimden mevsimler geçiyor… Nisan yağmurlarında ıslanıyorum seninle… Ama sen, sonbahar olmalısın Kavuran sıcağın ardından serinleten Yemyeşil kâinatın ardından sarartan… Yağmur damlaları benim üzerime gökyüzünden inmiyor Gözlerimden kalbime süzülüyor Orada sana çağlıyor kalbimin pınarları… Senin adınla dalgalanıyor, çarpıyor içime… Sen nerede olursa ol, benim içimden Hep sen geçiyorsun Ben hep sana bağımlıyım… |
Yüreğinize sağlık...