Son GülYapraklarını kopardılar nefes almasın diye Oysa baharı yaşamak isterdi son defa Bütün çiçekleri yoldular dört bir yanından Çıkarıp kökünden ıssız bir vadiye koydular Ateşler sönmüştü, Saatlerde garip bir serinlik Her yan dikenlik. Bülbüller konardı gönlüne şafaklarda Şafakları çaldılar Yoksul bir şairin aşkı vardı derinlerde Son baharını bulduğunda bir gece Onu da elinden aldılar Tuttular şairi yaka paça Kör kuyulara attılar. Suçsuzdu, masumdu, gönlü yalnızdı Tomurcukları goncalaşmadan solardı Nerde gülünü bekleyen bir âşık düşünse Garip bir neşe gelir Keyifli yaşlar gözlerine damlardı. Serapları yaşamak istiyordu bile bile Rüzgârları severdi, fırtınaları, boraları, meltemleri Kasırgalar ürkütmezdi oysa kendisini Beyaz üstünde pembelere vurgundu güllerde Hep mutluluk isterdi, huzur derdi kendince Gözyaşını sevmezdi, sevmezdi matemleri. Hep bir tebessüm vardı yüzünde bekleyişinin Bazen acımsı, bazen buruk Uzaklardan bir şakıma duyardı da içi içine sığmazdı Silkelenirdi belli belirsiz renkleri katmerleşirken Sevinçle titrerdi dalı, yaprakları Daha bir mutlu kımıldardı Yalnızlığa mahkum dudakları. Yalancı şarkılar duyardı, sahte mavilikler umut taşırdı gökyüzünde Her haline razıydı umudun Hayali gelseydi de yeterdi kanat sesinin Hep hasretini yaşamıştı Sevdalıdan çıkan bir tek nefesin. Bütün gün gölgesini takip ederdi Daima eli yüzünde Uzaklara bakmak istercesine uzardı akşamları umutsuzca Kâbus gibi karanlık çökünce dört bir yana Korkardı gölgesi, güle sığınırdı, sarılırdı Tekrar uzanmak için hazırlanırdı Hasret dolu bir sabaha. Yıllarca bekledi bir bülbülün gelmesini Gözleri ufuklara takılıp kalmıştı Kalsındı, yeter ki umutları onu sevsindi Çölün ortasında kendince bir güldü Yaşı beş para etmedi hayatı boyunca Bari kurusu değerlensin isterdi Bekleyerek geçti ömrü Sonunda yaprak yaprak döküldü O yüreğindeki çöllerde yeşermiş son güldü Bir gece yine şafağı beklerken Yorgunluğu sıktı boğazını Boynunu büktü, soldu Ve sessizce öldü. Turgut Uzdu (c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir. |
Şafakları çaldılar
Yoksul bir şairin aşkı vardı derinlerde
Son baharını bulduğunda bir gece
Onu da elinden aldılar
Tuttular şairi yaka paça
Kör kuyulara attılar.
Hüzünlüydü çok hele sonu(( anlamlı anlatımı çok güzel bir şiir çıkmış kaleminizden yüreğinize sağlık saygıyla