KÜÇÜK KIZ...
Gecenin en koyu karanlığında
buz gibi bir hava... Herşey darmadağınık, herşey paramparça Öbek öbek yığınlar önünde, Elinin dokunduğu demir zincirleri hissetti. Herşey üzerine üzerine geliyordu Keskin bir kılıç gibi... Ürpererek etraftaki yığınlar içinde dolaştı Bu daha önce görmediği birşeydi. Her parçayı kaldırdığında altından elleri, ayakları kopmuş cesetler çıktı Korkarak çığlık attı. Birden uzaktan gelen bir çıtırtıyla irkildi Küçük bir kız ona bakıyordu Soğuktan donmak üzere, yalnız ve herşeyin ortasında Ürkek ve korkmuş küçük bir kız... Geçmişten gelen bu küçük ağlamakta Güneş görmemiş kötü bir ruh gezinir etrafında Karabasanlar peşini bırakmamakta... O an karar vermeliydi, Ya o küçüğü soğukta ölüme bırakacaktı Ya da onu getiren kadere bakarak yaşamasına yardım edecekti! Yavaşça yaklaştı Küçük kıza sarıldı Güneş doğmak üzereydi... 3.8.09 |
Ya o küçüğü soğukta ölüme bırakacaktı
Ya da onu getiren kadere bakarak yaşamasına yardım edecekti!
Yavaşça yaklaştı
Küçük kıza sarıldı
Güneş doğmak üzereydi...
keyifle
okudum.
bir küçük kız olsam
şiirime
davet ediyorum
seni
dost?