zümrüd-ü ankam!
ömrümce aradım durdum seni,
küllerinden doğup kurtarırsın diye beni. ne vakit ki kanatların gibi yandım; sahip olduğum herşeyimle ateşe kandım; kül olurken tüm yaralarım , ve utandıracak tüm karalarım, hala yılmadan,bıkmadan,umutla beklerim; belki şahlanırken seni izlerim. rüzgar savururken küllerimi içimde gördüm özlediğim seni meğer ömrümce ararttığı feleğin benmişim asil kurtarıcı meleğim! |