İNSAN KAYGISIZ.
Düşünceler beynimin, içersinde döndükçe.
Ortasında bir davul, tokmakla dövüldükçe. Bilimden yoksul insan, durmadan öğündükçe. Kahrederim her şeye, niye cahiliz diye. Makam mevki, ihtiras, sarmış insan bendini. Şeytan vesvese verir, kurtar ondan kendini. İlimle müşerref ol, anlat onla derdini. Yüreğim isyanlarda, insan ilimsiz niye. Çaresizlik içinde, çare arar şu şair. İnsanlık umursamaz, bunun sebebi nedir. Şeytana uymaları, belki de sebebidir. Ruhum isyan ediyor, kullar vefasız diye. Düşünmüyor hiç kimse, acaba neden geldim. Hayatta gayen yoksa, dünyaya neye geldin. Yaratan yüce Allah, düşün ona ne verdin. Nurunla sen nurlandın, insan saygısız niye. Belki anlatmışımdır, tabiiki anlayana. Hakk hakikat yolunu, ilimle kavrayana. Rabbim mükafat verir, sorumlu davranana. İşte budur düşüncem, insan kayıtsız niye. Türkmendağlı felsefe, yaparsın şiirlerde. Rabbim nimetler vermiş, su akar nehirlerde. İlimsizlik, cahillik kök salmış bu devirde. Durum böyle anlayın, bu sorumsuzluk niye. HİLMİ CAN. 16.ARALIK.2008. (2163) |