iskenderun da okuyorum. iskenderun’un deniz kıyısına bakan iskenderun yarıkkaya: dağın ortadan ikiye ayrılmasıyla oluşmuş güzel bir manzara. görülmeye değer bir manzara. ben bu manzara karşısında çok etkilendim ve şiir yazmaya karar verdim.

İskenderun yarık kaya ya karşı
susmuşum, ağlıyorum
yarık kayanın döşü yarılmış
tuz dökseler yarasına
o da benimle ağlayacak

Sahil kenarında
sensizlikle baş başayım.
sessiz, sedasız yüzüyor balıklar
mutlular, mesutlar
ama birinin gözlerine hüzün çökmüş
o sızlandıkça yüreğimden hüzünler boşalıyor
hüzünlenme diyorum
yakaladılar, yakaladılar
balık avıcaları göz bebeğimi
onsuz bir daha yüzemem
benide yakalasınlar diyor.

İskenderun yarık kaya ya karşı
susmuşum, ağlıyorum
yarık kayanın döşü yarılmış
Tuz dökseler yarasına
o da benimle ağlayacak

Sık değil ama ara sıra
pac meydanında kalabalığı izliyorum.
otomobil kornaları olmasa
sende geçecekmişsin gibi oluyor.

Trafik lambaları yanıp söndükçe
yürek hüznüm ritim tutuyor.

Harbişle gidiyorum
yağmur yağıyor mustafa kemal’e
bir taraftan tuz basılmış gibi aşk yaram
sızlıyor.
Diğer taraftan ise yağmur
yüreğimi baştan aşağı ıslatıyor
titriyor göz bebeklerim
soğuktan seni ovuşturuyorum.

İskenderun yarık kaya ya karşı
susmuşum, ağlıyorum
yarık kayanın döşü yarılmış
tuz dökseler yarasına
o da benimle ağlayacak.