Babacığım
İnsanların kaderi bu ebedi ayrılık
Bak sonunda bizi de buldu be babacığım Senden ayrı kalalı bütün dünyam karanlık İşte yine gözlerim doldu be babacığm Yokluğunun acısı yüreğimi kararttı Günden güne özlemin saçlarımı ağarttı Kederlerim büyüdü gül benzimi sararttı Kuru yaprak misali soldu be babacığım Hep mutluluk bulurdum senin tatlı sözünde Sanki nurlar parlardı melek gibi yüzünde Koca adamdım ama hep çocuktum gözünde Şimdi oğlun bir yetim kaldı be babacığım Allah ödül vermiştir her kulun zahmetine Fakat erken kavuştun Ya Hakk’ın rahmetine O tertemiz ruhunu yaratan ahretine Belki aziz diyerek aldı be babacığım. Muammer Baydere |