GÜLDÜRMEDİN...!
Çile ile geçti ömrüm
Sen beni hiç güldürmedin Hakk’a doğru oldu yönüm Sen beni hiç güldürmedin Kırkbeş yıldır karanlıkta Sen beni hiç güldürmedin Secde anım aydınlıkta Sen beni hiç güldürmedin Özler ayrı,sözler ayrı Sen beni hiç güldürmedin Dayanamam artık gayrı Sen beni hiç güldürmedin Kâf dağında neredesin Sen beni hiç güldürmedin Helâl,hâram durmaz yersin Sen beni hiç güldürmedin Hâkkımı helâl edemem Sen beni hiç güldürmedin Hâr’damısın hiç bilemem Sen beni hiç güldürmedin İşte geldim gidiyorum Sen beni hiç güldürmedin Kâlpler bozuk biliyorum Sen beni hiç güldürmedin Fani dünya hâkkım hâram Sen beni hiç güldürmedin Depreşiyor her an yaram Sen beni hiç güldürmedin Seccadem bana yetiyor Sen beni hiç güldürmedin Yufka yürekler çekiyor Sen beni hiç güldürmedin. Ferhan’ım çile yüklüyüm Sen beni hiç güldürmedin Gocunmayın ben haklıyım Sen beni hiç güldürmedin. Ferhan DEMİRAL 28.07.2009 İNEGÖL |
BU YAZDIĞINA DAHİ ,SELAMLARIMLA....