kara geceler gök yüzünde kara bulutlar
kulaklarım kör gözlerim sağır dünyaya
ellerim ismini sayıklar dilim bomboş
yüreğim düşünmeden çarpar hızla
beynim bıçak yarası gibi kanar usulca
bu nasıl düş tanrım bu nasıl bir ruya
herşey tersine dönmüş uyansamda çıksam sabaha

ovaları kara bulutlar kaplamış
dağlar gömülmüş sel sularına
kar fırtınasına tutulmuşum ağustos ayında
denizler susuz kalmış kurumuş
martılar koşuşur ormanlarda
bu nasıl düş tanrım bu nasıl bir ruya
herşey tersine dönmüş uyansamda çıksam sabaha

dallar sararıp dökülür yapraklar kırık
dikenler bitiyor ilk baharda
yanardağlar buz tutmuş kutuplar yanmakta
bir kurt kuzunun pençesinde çırpınmakta
kedinin biri zavalı aslanı parçalamakta
bu nasıl düş tanrım bu nasıl bir ruya
herşey tersine dönmüş uyansamda çıksam sabaha