.. sessiz haykırışım ..zannetme sadece yağmurda ıslanırım hergece hasretin yağar üzerime bir ışıltı sezerim gözlerime yol alan hayalini resmeder yanı başımda özlemim uyurken dalar giderim senli seraplara rüzgar üfler ılık nefesini kurur yine pınarlarım... elinden hevesi alınırken çocuksu ruhumun kırılır , incinir , küserim sensizliğime vakti dolmasada çektiğim bu acının haykırırım sessizce sebepsiz uyanışlarda ararım üşüyen firari baharımı yakar içimi ayrılığın hicranı... tatlıdır ama bu yara son nefes alışlarımda bile usul usul yaklaşsada ecel bozmam sükunetimi soğurken bedenim yavaşça sevdim ya... mutluyumdur yine........ Afşin KELEŞ |