çöker gece ay kararır söner yıldızlar
bir şair vurulur kanar yavaş yavaş yarası
çöker geceye hüzün yanlızlık basar odayı
bir şair ağlar sızlar bir eski yarası
dışarıda kapkara bir gece vardır
ve bir şair hayal dünyasına dalmıştır
tükenmez kalemi tükenmiştir yazmaktan
ama hala içinden geleni yazamamıştır
gecenin en zifiri karanlığında
bir şair yalvarmaktadır uzaktaki yarine
oysa duymaz kimse sesini
o aslında kendine seslenmekte
kendince ise hiç dönmeyecek sevdiğine
yüklenir son cığarasına
ölümüne çekmekte ciğerlerine
son nefes diye çeker içine
ama aslında çektiği son nefes
cığaradan değil hayatındandır
gece çöker usulca üstüne bir şairin
vurulur bir yerlerde bir şair
ve kan damlar yüreğime benimde
birden ağlamak gelir içimden
oysa oysa son göz yaşımı senin ardından ağlarken kaybetim
şimdi ağlamak istiyorum
bir damla göz yaşı bile bırakmadın bende
ben bir şairim sense zalim sevgili :’(