Sersenişimi duyan var mı bekliyorumSıkıldı canım yine düşünüyorum Nefesim daraldı gecede yürüyorum Güneş belki doğar diye biliyorum Sersenişimi duyan var mı bekliyorum Canım sıkıldı benim yine yürüyorum Karıncalar var çalışkan biliyorum Benim gibi durmuyorlar gidiyorlar Sersenişimi duyan var mı bekliyorum İnsanım dedim insanlara yaranamıyorum Karnımı yarım doyurup sofradan kalkıyorum İçimden gelerek bir sefer gülemiyorum Sersen işimi duyan var mı bekliyorum Ata adayıyım yalan söylemiyorum Gelecek nesle ne bıraka biliyorum Artık bende mutlu olmak istiyorum Sersenişimi duyan var mı bekliyorum Çevreme bakınca hep ağlıyorum Analara babalara yalvarıyorum Bu çocuklar kimin bilmiyorum Sersenişimi duyan var mı bekliyorum Anlamsız yaşantıları anlamıyorum İnsanlara bakarken tanıyamıyorum Duvar arasında yaptıklarına inanamıyorum Sersenişimi duyan var mı bekliyorum Ben bende değilim derken biliyorum Yaradan ihlâs eyler diye bekliyorum Ateş ile suyu karıştırıp içiyorum Sersenişimi duyan var mı bekliyorum Haksızlıkları yaşayıp sineye çekiyorum Emeğimi, ekmeğimi alıyorlar biliyorum Doğruları buldum kimseye diyemiyorum Sersenişimi duyan var mı bekliyorum Ateş ile suyu karıştırıp içiyorum Ben su ateşi sündürür biliyorum Sen ateş çok, su az onu diyorum Sersenişimi duyan var mı bekliyorum Dostcakalın Yaşar |
ayrılıktır çeken bilir.....bazen rüzgar gibi eser ayrılık ılık rüzgar gibi gelirde ardından boraya dönüşür......
bir ince sızıdır bizde kalan tüm giden duyguların peşinden haksızlıkda aynı etkiyi yapar .....
tebrikler yine ders veren bir şiirdi okudugum sayfanızda...