Yüreğimde bir açı sızlıyor inceden ince
Sevdiklerimin yaptıklarını görünce
Sıkışıyor kalbim nefes nefes içinde alamayınca
Vuran, vurana insan menfaatsiz sevince

Doğan güneş ısınınca bulutlar ardında sensiz üşüyünce
Gün batımı kuşlar yuvasına sevdiklerine dönünce
Bir hüzün çöker odama sensiz sez sız inçe inçe
Vuran ,vurana insan menfaatsiz sevince

Diz çöküp üşümüş titreyen ellerini yaratana açınca
Yine sevdiklerim mutlu olsun diye saatlerce yalvarınca
İçim yanar köz olmuş alev alev gözlerim ıslanınca
Vuran, vurana insan menfaatsiz sevince

İçim yanıyor kalbim acıyor sensiz gecen zamanda durunca
Sevdikten umuttan sonrada nasıl dayanırım bunca
Zor be gülüm hem de çok çileli ve yüreğim bak yine kabarınca
Vuran, vurana insan menfaatsiz sevince

Bir gecenin sonunda herkes sevdiğinin kolunda olunca
Ben sensiz ve çaresizim yapa yalnız kalınca
Sabahım gece gündüzüm kayboldu güneşim doğ-mayınca
Vuran, vurana insan menfaatsiz sevince

Sesini duymak hayal odu bunu da yaşayınca
Kahrederim sana değil menfaatsiz sevgime bakınca
Ömrümü ömrüne katmaya her zaman ekleyince
Vuran, vurana insan menfaatsiz sevince

Eğer söylediklerin doğruysa helal olsun kanımca
Yaşamıyorum diyemem artık çünkü emanetim sende kalınca
Ben ben değilim artık sensizken saçlarıma kar yağınca
Vuran, vurana insan menfaatsiz sevince