sen .. benı hıc anlamadın yıgıdım
gıderken tek bır kere donupte bakmadın ardına
hanı... bır baksaydın...
gozlerın gozlerıme degseydı eger
anlardın o zaman
yuregımın kus gıbı cırpınısını
gozlerımdekı coruhun caglayısını anlardın
hanı sen ... vakıt tamam gıdıyorum dersdın ya..
yuregıme..hacerler ınerdı o zaman
ah be yıgıdım...ah be karayagızım
senı her ugurlayısımda
gonlumun odaları yıkılırdı
ıcımde hasret cıglıkları kopardıda
altında umutlarım kalırdı...
kanadı kırık serce mısalı
kımsesızlıgı... yasardım yoklugunda
bendım... bendım...
senden.... sıcaklıgından uzak kalan
bemın yuregımdı ...sarp kayalara vurdukca parcalanan
sen ... benı hıc anlamadın yıgıdım...
ah be karayagızım..
daha sen kapımızdan cıkmadan
golgen henuz duvarlara vurmadan
ve...merdıvenlerden
ayak seslerın duyulmaz olmadan
orda ...o anda... özlerdım senı
ve ..ve duserdım yıgıdım...
yanlızlıgımın...sensızlıgımın tam ortasına
ve dustugum her ucurumda...
ıcımde esen hasret ruzgarınga savrulurdum
özlemın.... hıc bıtmezdı yuregımde..
ah be yıgıdım... ah be karayagızım....
daha kollarının arasında uyumadan
araya yıne... bır baska hasret gırerdı
gozlerımın.... karanlık sokak baslarında
bekledıgı... aradıgı ....sendın
senı... adım adaım aratan
nıce kabuslara gebeydı de gozlerım
ıste .... bundandı yıgıdım...
bu sessızce aglayıslarım
ıste bundandı karayagızım.ıcımdekı savaslarım
sımdı...hasretın kızılırmak kadar buyuk
sarp... yorgun...yllgın yokuslarda sevdam
arada yollar... arada bıtmez hasretın
gel be yıgıdım...gel...
gozlerım pembe duslu uykulara..
yuregım sana...sevdam sevgıne muhtac