I

Havayı koklayarak gelen köpekler
Sıcak nefesimle, acılı sesimi aldılar
Ben uzun ve yorgun bırakan koşularda
Çamurdan çok
Sulara salan bedenimi
Güneş kesilen benliğimle
Bir gizil rahip olmayı denedim
Sürgün bataklığında!

II

Böyle bir gizil rahip
Ve gizemli bir dilden
Mırıldanırken sözcükler
Başkalarına anlamsız gelen ağlayışlarla
Gözpınarlarımı mermi yatağı yapardım

Oysa dolunay yoktur gökyüzünde
Hilal tüm ihtişamıyla doldurmaktadır
Dondurmaktadır gözlerimin menzilini

Ne tuhaf düşman kesilmiş
Dost bildiklerim
Ardımda Gestapo ve enikleri
Dişlenerek ya da sürünerek
Ölüm arası

Seçimde ki şanssızlık
Sürgün bataklığında…

III

Gözlerim çelik
Mil çekilmiş huzuruma

Sarsak ve sersem beyinlerin
Buyruklarını dinler burda ayaklar

Konuşmayı, konuşmayı unuttum
Tüm yaşamam gerekenleri

Sahi “Ben nereden geldim?”
Bir yanılsama mı Cennet, vaadolunan?
Benim pazularım mı, dişlenen elma?
Yoksa taht-ı cennet
Kalp kaslarından mı mültecinin?

IV


Şarap niyetine içilen
Yoksul alınteri mi çalışanların?
Ekmek diye nitelenen
Kültür ölüleri mi?

Koşuyorum saz
Sis
Ve puhu sesleri arasında

Ürkek, şaşkın
Bir o kadar
Faltaşı bakışlarım
Sürgün bataklığında...

V

Kaçarken korkunç geleceğimden
Düştüm kaybedilmiş geçmişe
Önümde sıra sıra dizilmiş dağlar
Başları onurlu
Bahar mevsiminde ağlayıp
Ak saçlarını eteklerine dağıtan, dağlar

Sevgiyle baktım tarihine
Tüm hataları kabullendim
Sade bir alçak gönüllülükle

Sonra Adli
Hukuku
Bilmi, çalışkan bir beyinle değerledim
İnsanlığa ortak bir göz yarattım
“Tanrı’nın gözüyle gözlesin!” diye onları!

VI

Sonra tarttım terazide herşeyi
Ağır bastı yüreğimde tarihim
Meğer tarihi de tarih yapan
Tutkummuş özgürlüğe…

VII

Sonra ulaklar çıkarıldı her yana
Yurt arayışında anılar
Haklı çıkarttı fiilsiz faili

Dağlar açıldı
Geçit verdi, set, vadi
Perdeleri çekildi ülkenin

Yürek ormanında
Zümrüt yeşile büründü dağlar
Kalem biçildi, gövdesinden meşenin
Ak kağıtlar biçildi
Hazer’den mürekkep diye kan alındı
Damarına kalemin
Döküldü can buldu
Tertemiz sayfalara

Kendi külünden bir kez daha
Yarattı kendini Anka
Anlaşıldı ki düş gücüydü
Çaresizlik anında zihne koşan
Yine de mutlu rüya
Sürgün bataklığında…

VIII

Aklıma düşüyor bir bir
Şamil ve nur yüzlü müridleri
Alnıma bir bir düşerken terler
Korkuyor muyum tüm olanlardan? Hayır!
Biraz göğsüm gerilir
Güç ağına destek verir
Gönül fabrikam

Fakat!
Fakat ardımda kültüre düşman
Düşmanların köpekleri
-Yasyabancı bir dünya!-
İlkel deviniminden
Kör geleneğinden güç alan

Bense sürgün, bir başıma
Tarifsiz düşünün
Karmaşık sözlü hatibi
Katibi olmuşum
Sürgün bataklığında…

IX

Sonra sıradağlar üşüşüyor
Çıkartıp da gösteremediğim yanlarıma
Elle tutulamayan
Ele hükmü geçen
Gözle görülemeyen
Göze hükmeden

Selam çakıyorum
Sürgün bataklığında
İtler yetişmişler
Eteğimi çekiştirip duruyorlar
Lanet olasıcalar
Bacaklarımı kemiriyorlar
Bense artık korkuyu yendim
Yenilmez sandığımı…

X

Artık çıkıyorum, kızıla çalan ufka
Yukarılarda bir bayrak gibi
Dalgalanma sevinci ve umuduyla
Bekliyorum
Vaftiz bekleyen çocuklar gibi
Ateş basan alnıma
Demirci Tlepş’in çekiç vurgusunu

Öylece biçimlenip
Yokoluşa
Yangın yerinden halkıma
Yeni bir yaratım
Yeni bir Anka
A
şı
lı
yo
rum!....