kalabalığın içindegecelerin en karamsar saatindeyim sessizliğinde yürüyorum kalabalığın saat durmuş insanlar solgun yüzlerinde bir gülümseme eğlenmek güzel şey her halde saklambaç oynayan çocuklar gibi kafasını çıkarıp geri çekiyor tekrar gamzelerim anlamıyor ne yaptığını yadırgıyor kendini sanki her gün üzerinden geçen hüznü istiyor belki ağlatası bir şarkının derinlerine inen bir şiirin gördüğünde kahreden bir manzaranın tüm bunların etkisini istiyor belki aksın diyor tekrar üzerimden gözlerden gelen hüznün elçisi ne bir gülümseme mutluluğun habercisi ne de bir coşku kalabalık caddelerde yanlız yürüyen adam ne derdi var kim bilir bakan anlamaz derdini soran hiç olmaz sıkıldığında yanlızlığından ıssız evine geri döner heyecanla.. kalabalığın içinde yürüyen adam.. hüzün bahçesinden kopardığın gülleri göz yaşıyla sulama.. |