İÇİM ACIYOR
Bu sabah iş yerine ayaklarım gitti,
Ruhum bedenimin içinde, ama sanki benim değil. İçim kırgın, kafam karışık. Neden, neden soruları kafamın içini, kalbimi kemiriyor. Ben kimim ? Ben neyim? Ben bu kadar değersizmiyim? Ben bazı şeyleri hakmı ettim? Ah hayat, ben bu kadar kötümüyüm? İçim acıyor..... Bu adaletsizlik niye???? Kalbim acıyor, Şu an çok mutsuzum... Gözlerimi kapasam, bazı şeyler olmamış gibi uyansam. İşime neşeli olarak gitsem, En çok bunu istiyorum.....Ah. Ah...Ah... |
Ayaklarımız bedenimizden ayrı, mantığımız yüreğimizden çoook uzak denizlerde..
aradığımız gerçekse içimizin en kuytu dehlizlerinde.
biliyorum şair, içimiz hep acıyor ve biz acıdıkça acıyor dünya..
şiiriniz aslında düzyazıya daha yakın kanımca, denemelerinizide görmek isteriz..
tebriklerimle.