Sevgili Ayşe

insanlar sorar durur hep bu mahşer nasıl bir şeydir diye
ve gerçekten olacak mı diye

bugünkü yaşamları ben mahşere benzetiyorum
insanlar sevmek için birsaniye zaman ayıramıyorlar
veznedarın ömrü kalın para demetlerini saymakla geçiyor
çiftçi tohum ve gübre saçıyor ve borçları aklına geldikçe küfür
şehrin bütün ışıkları kapanınca kadın kocasına;
- Kocacığım buzdolabının taksidi bitince yeni bir bulaşık makinesi alabilecekmiyiz diyor
-çocuk baba diyor sabahleyin arkadaşımın cep telefonunun aynisinden bir tane istiyorum

adamın cep telefonuna carfur reklamı geliyor, ardından tatil reklamı, ardından parti mesajı
belediye meclis üyesinin kayın validesi vefat etmiş

Bir noktaya dikkat çekmek istiyorum
insanlar kötüleştikleri için değil bu durum -yani sevgilere vakit ayıramama durumu
devir kötüleşti-sistem canavar oldu- insanlar birbirlerine hiç alakası yok iken borçlandı
bankalar krallık ücretliler köle oldu
birşeyler ters gidiyor ve bir adam 16 yıldır aynı evde yaşadığı ve doğru dürüst yüzünü göremediği
karısına ara sıra mektup yazarken cep telefonuyla mesaj çekmesini öğreniyor ama yine
ona sevdiğini söylemeyi unutuyor
diyor Ki:
karıcığım nereden alıyorsan bir daha alma
domateslerin hepsi çürük
dün akşam bir tane yiyemedim
zeytinde de kazıklamışlar seni
dikkatli ol

işte böyle Ayşe
harika bir şiirdi
o kadar çok şey anlattı ki
hepsi sığmaz bir yazıya

çok beğeni ve sevgimle
başarını yürekten kutluyorum