-sen bizi sevmiştin beni değil-
Sen bizi sevmiştin beni değil…
Ben desem de olmuyor sen yokken ben Bizlikte buluyor kendini Değersizleşiyor sıfır gibi hiçliğinde… Ağlayışlarda buluyor kendini..sessiz hıçkırıklarda Sen bizi sevmiştin beni değil… Her ayrılık rüzgarı biraz daha savuruyor bedeni Boş koridor soğukluğunda geçiyor ömür Hep bitişler gözüküyor yüreğime Sonu aydınlık olmayan, Sensizlik diye başlayan yalnızlık diye devam eden .… Sen bizi sevmiştin beni değil… Kalp dayanmıyor bu boşluğa Akıl şaşırmış…yaslarla boğuşmakta Sen nerdesin diye başlayan sözler düşüyor sen varken birden dilimden Varlığında bile özlüyorken seni Giderayak görüyor göz…parçalanıyor son umut kayalıkları Sen bizi sevmiştin beni değil… Gitmek desen gidilmiyor …birden senden Yalnızlık otogarında valizsiz boş bakışlarımı görüyorum hep Seni bekleyen... ama gelen olmuyor uğurlamaya bile... Son paramla kalkıp gitmek geliyor sonucunu bilerek Senin olmadığın Anadolu’nun herhangi bir kuytu şehrine.. Sen bizi sevmiştin beni değil.. Bak gittim diyorum…. Al isteğin oldu diyorum… Bana bakıyorsun -git- sözlerinde…. Dönmek istese de dönülmüyor karanlıklardan sen çağırmadan Sensizlik çöküp gitmiyor omuzlardan Bulutlar alıp gidiyor uçuruma ayaklarımı Gerisini düşünmüyor sevda Titrese de bir kuş misali..ölümü istiyor… |