hatanın büyüğüdür kış ortasında
ilk yaz özlemek

ve ahmaklığın daniskasıdır
güz kışa dönerken
şaşkın bir erik ağacı gibi
çiçek açmaya niyetlenmek

bu onulmaz bir haldir
ar gelir gönül
bilemezsin
ar gelir


Tophane külhanı misal tek omuzu ceketli gerçek
bir indirir ki adama Osmanlı tokadını
feleğin şaşar
dünya dar gelir

serilirsin eşik kilimi gibi
Salıpazarı’nın buz-ıslağı rıhtımlarına

o şubat poyrazı var ya
hani Kara Deniz’den yüklenir gelir
adamın ciğerine yapışır da
yüreğine işlenir


hatanın büyüğüdür kendini bilmemek
sapla samanın karışmaması gerektir
ki bir tutam naneyi çiğ yemek
başına olmaz haller getirir

yerinden doğrulamazsın günlerce
hadi kalktın diyelim
Karaköy’ e mi yürürsün
yoksa Dolmabahçe tarikiyle Beşiktaş’a mı gidilir

ya da hızını alamayıp
Kabataş Çırağan Ortaköy derken
Bebek parkında ilişip bir berduşun yanına
sayıp eline günahını zulasındaki kırmızı şarabın
sıcaklığında
hatıralar terk mi edilir

bu onulmaz bir haldir
ar gelir gönül sana
bilemezsin
ar gelir

yek dur azizim
yek dur
yerinde dur

menekşe olmaya niyetlenme gider ayak
hem mevsimsizdir
hem sonra adına hercâi denir

şimdi ipe tütün gibi
güz yapraklarını dizme vaktidir

alışırsın aldırma

iyi gelir
iyi gelir...


ceyda görk
18temmuz2009__19.24