alışmalı..
birkaç damla göz yaşı bastırıyor bazen
en büyük acının çığlıklarını bile ’dayanamıyorum’ dediğinde boğazını tıkayan sustur! emri verilmiş o yumruğun baskısını hafifleten tek şey gözyaşı.. avutmasına avutmuyor ama rahatlatıyor en azından patlayacak kadar dolan yüreği. bir nebze olsun.. ........ sanki; arada bir su salımı yapılması zorunlu bir baraj gölünden farkı yok kalbin kanallarının da.. isteyerek doldurulan ama arada mutlaka kapaklarının açılması gereken ........ giden geleni karşılayamadığı zaman başlıyor sinyal vermeye alarm! taşıyorsun.. dikkat et gören olmasın.. farkedilmesin. ben bir kaçak değilim, ama kaçıyorum!... nerde bende şimdi güzel hayaller, aydınlık gelecek.... alışmalı, bu fikre de! hayat böyle bitecek.. sonu gelecek. salina (29nisan’07-2.yeni) |