GÜL
Çiçek eyyamında vakti baharda
Açıp şad eyledi gülistanı gül Karıştı rüzgara tüttü seherde Çevirdi cennete bağ bostanı gül Ben gülü severim canı gönülden Yazar methiyesin söylerim dilden Dalına şalkatın attı yeşilden Giyindi kuşandı al fistanı gül Ağ gül kırmızı gül güllerin hası Kudretten sunulmuş bunların süsü Bir ömre bedeldir gülün kokusu Koktu mest eyledi dost düşmanı gül Türap kesilmişim gülün yoluna Beyazına sarısına alına Ne vakt gül geçtiyse hoyrat eline Verdi bülbüllere zar figanı gül Yar yanağı dost cemali gülabdan Gıdasını alıp büyür gül abdan Gül suları ikram olur gülabdan Canın cananına hoş ihsanı gül Gülün az yapraklı katmerlisi var Çevresinde bülbüllerin sesi var MİSKİNİ’nin güle çok hevesi var Solup da üzmesin bu ozanı gül |