yine de
git gide korkmaya başlıyorum
korkmak bile beni ürkütüyor geceler çok gece gündüzler daha uzun insanlar daha sessiz ben daha derin onlar daha uzak tüm olanlar ertesi güne firar yine hepsi aynı hepsi bir bir fark yok hiç kimse de hiç bir şeyde yine de kimse bilmeden yine dalıyorum eski günlere yine herkesten kaçıyor bu dünya da var olmuyorsam kime ne kimim ben diyorum usulca kendime hiç bir yanıt alamıyorum bütün sorularım yanıtsız bir şekilde yine aynı olayları ve acıları yaratmak için bana yine başlıyor bu drama |
bu dizeleri yazan yüreğe de saygılarımı iletirim...