Ömrümün Hatası
Güllerle döşeli sevda şehrimin,
Yağmacı torunu, atası sensin. Sazlara döktüğüm onca kahrımın, Kalbimde ağlayan notası sensin. Elini elimden aldı Ankara. Hasret ipliğiyle dikildi yara. Dışından görkemli, içi kap kara, Dünyanın en ünlü şatosu sensin. Gönlüm öylesine sevgine açtır, Bir lokmayı vermek öyle mi güçtür? Antarktika buzu yanında hiçtir. Evrenin en buzlu kıtası sensin. Fazlasıyla aldım aşkın dersini. Kendime açmışım sabır kursunu. Nasıl alsın kalbim senden hırsını? Acımasızlığın ötesi sensin. Aşkını saklardım gönül kesemde. Sessizce gidişin yumruk ensemde. Daha öncelerden bilemesem de, Ömrümün en büyük hatası sensin. 06.07.2009 Saat 06: 30 |