YUNUS DUYMUŞTUR.
YUNUS DUYMUŞTUR.
Benim Sultan önünün, yeni Yunusu. İçimi doldurdu, Allah coşkusu. Gördüğüm olaylar, beni üzüyor. İnsanlar çok zorda, ülkem ağlıyor. Yunus’ta uğraştı, hanla hakanla. Hayat acımıyor, çöktü zamanla. Mevlana’yla birlik, tınaz harmanda. Saman ayrılınca, hikmet buğdayda. Ne demişti bize, sevin sevilin. Soyunuz asildir, onla öğünün. Çile çekmek bile, ibadet olur. Sabırlı olanlar, mükafat bulur. Yunusun devrinde, çoktu yoksulluk. Çalan çırpan ezen, yoktu doğruluk. Hakla adaletle, doluydu eren. İşte ondan çoktu, dervişi seven. Bugüne çok şükür, daha zenginiz. Bu zenginlik eşit, değil üzgünüz. Namuslu çalışıp, vergi verseniz. Devlet zenginlesin, hak isteyiniz. Vermeden istemek, Allah’a mahsus. Dünya kadar zengin, yoksul soluksuz. Nasıl seveceksin, böyle yapanı. Kul hakkını yiyip, cebe atanı. Bir adil düzen ki, özlemim olur. Üzmeyin milleti, arayan bulur. Makam mevki gider, o akan sudur. İnsan hakkı yeme, hak hukuk budur. Türkmendağlı Yunus, bilmiyor seni. Duyunca sevinir, bilir halini. Çırağı yazıyor, ondan sevinir. Haksızlık bitmemiş, onla yerinir. HİLMİ CAN. (2346) 4.NİSAN.2009. |
Duyunca sevinir, bilir halini.
Çırağı yazıyor, ondan sevinir.
Haksızlık bitmemiş, onla yerinir
çok güzel şiirdi kuylarım şairi