Bir kitapçıya girerken gördüm onları ve olduğu gibi yazdım duygularımı...

Ruhsuzluk çökmüş bir şehrin tepesinde, 2 Temmuz da
Güneş, tüm kızgınlığını bırakırken öğle vakti
Usul Usul kırarlar kabuklarını kırlangıç yavruları
Başlarını çıkarınca dünyaya
Sanki yüzyıldır açmış gibi, açarlar ağızlarını

Anne, yumurtadan önce, bilmem kaç defa dönmüştür
Yuvasının malzemesini toplamak için bu şehirde
Kimbilir kaç defa yem diye
Betona değdirilmiştir gagası
Ve boşa çıkartılmıştır hayalleri

Bir egzos sesi ile irkilen yavruların nasılda döner gözleri
palazlanmamış tenleri düşer
Birkaç duygusunu kaybetmemiş ülkem insanının gözlerine
Bunlardan biri ben olurum
Köhnemiş bir şehrin yepyeni iş hanlarından birine girerken

Sündürmenin altındaki duvara yapıştırmıştır yuvayı ama nafile
Köle olmuştur şehirler, koğuş olmuştur sokaklar
Tüm hayaller ve yiyecekler gasbedilmiştir doğadan
İnsanlar tuzak kurmuştur ona hoyratca
Bir kitapçdır hemen altındaki dükkan
Bir müşteri Tanpınar’ın ‘Huzur’ romanını sormuştur
Ama almamıştır yine pahalı diye raftan

Ve görürlerken yavruların ağzına konan lokmaları
Kendi yavruları gelse de aklına
Onları katlettiğinin farkına varmamıştır
Sadece küçük bir duygu yüklenmiştir yüreği
Sonrası yine her şey aynı
Ve bir kendini bilmezin korna sesi ile irkilince şehir
Anneleri gideli ,sanki bir asır olmuştur.

Yavrular, çekerken kafalarını yuvanın en kuytu yerlerine
Kimbilir yürekleri ne kadar hızlı çarpmıştır.
Anne yine bir yavrunun ağzına yiyecek koymak için dönmüştür
Açık kalan diğer iki ağız ise yine doymamıştır

Bir bastonla geçen ihtiyar bir dede
Görünce şehrin ortasında kırlangıç yavrularını
Ağlamaya başlamıştır
Hayatta kalmaya çalışan sadece ben değilmişim diye.
Eski günleri anmıştır adam, egzossuz, kornasız ,kirsiz günleri
Hey gidi günler deyip o da yoluna koyulmuştur.

Kırlangıç hala doyuramamıştır diğer ikisinin karnını
Teri gözükmese de yorulmuştur
Her ne pahasına olursa olsun kilitlenmiştir hedefe
Ne egzos sesleri, ne korna sesleri ,ne şehrin kiri
Ne de insanların acıyarak bakmasını umursamadan
Kışı görmeyeceğini bilse de
Ona biçilen vakit kışa yetişmeyecekse de
Acıyan BİR’inin rahmetine sığınıp derinden
Genleri bozulmuş dünyada
Yine bulacak o yavrularına rızkını,
En bozulmamış yerinden…


DÜZCE 2 TEMMUZ 2009 18:45