HARAÇ MEZAT...(GÜL AĞACI SANDIK)ey...sen emanete hıyanet eden !!! köhne bir bedestende haraç mezat sattın yıllara sarıp sakladığım kuru güller içinde kuruyan sevdâmın sığınağı gül ağacı oyma sandığımı gerçi delik deşikti içindekiler gibi paramparçaydı ne varsa güze çevirmişti ve hırpalamıştı çoktan sözlerinin tuhaf hodgamlığı ve hayat elimde kalanları örselemiş sarartmış kurt yeniklerinin sarı tozuna bulamıştı lâkin ben’dim benimdi sevgili maziye dairdi ne varsa yaşamadığım Haziranlarda öldürdüğün ben’in yaşattığım tek tanığıydı kifayetsiz muhteris kaba bir bezirgân gibi hep yarımlara ucuza kapatmalara alışık mıydı değer biçmelerin kıymeti takdirden uzak mıydı harcın değil miydi aciz miydin ipek acem şallarınca ilmik ilmik dokunan sevdânın mahfuzundan ettiğin Hak’tan revâ mıydı ... haydi topla tezgâhını nefs gözlerini açtığın gibi kocaman aç avuçlarını al ve git şimdi bırakıyorum ellerine gönlümün sadakasını sus/pus hoyratlığınla dağıttığın odaların bastırılmış vaveylâsında çürümeye terkettiğin gül ağacı sandığı yalınkat sevdaların göçebesi yüreğini ve topladığın üç kelimelik muhabbetlerin çul çaputunu al da git başka bedestenlerde çınlasın sesin heveslisi çok meraklısı hoştur yalan sevmelerin ve yoktur soranı sayanı hadden ziyâdedir üzülme başlarken üstü çizilen sevdaların alıcısı ... ey...sen emanete hıyanet eden !!! aklından çıkmayacak her ne yapsan ve boynunda hissedeceksin hep vebalin parmaklarını unutamayacaksın ne beni ne de sus/pus hoyratlığınla sattığın gül ağacı sandığı... ceyda görk -her hangi bir gün...05.47- |
Çocukluğunun masum gülüşlerini,
Sandıklarıyla doldurmuştu yüreğini
Saklıyordu sandıklarındaki gizemi,
Kendini, kendi sandığından.
''Sevgili ceyda,sandığım isimli
şiirimden bir kaç dize ekledim izninile''
Bazen düşündüğümküz gibi olmuyor sandıklarımız,onlar bizim adam sandığımız tercih hatalarımız...
Unutulmaya yüz tutmuş bir kültürü,(çeyiz sandığı)manalandıran dizelerinizi kutlarım
Saygıyla.