Zamansız yaşandı kül rengi ayrılıklar,
Zamana sığındım.
Zamanı içtim yokluğunda,
Yudum yudum.
Ve arşınladım yalnızlığı,
Yalnızlık oldu her adım.

Hüzünler doldu nefesime.
Sığ sularda kaldı mutluluğum,
Acının en derininde çağladım.

Sersemletici bir rüzgar oldu bazen yokluğun,
Tokat gibi indi yüzüme,
Titredi sevgi tenimde.

Kemanımın telindeki acı ezgi,
İnledi.

Gece düştü gözlerime...

Kağıtlara döktüm aldanılmışlığın,
Soğuk hissini.
Seher yellerine okudum,
Her dizeyi.

Paslanmış şamdanların loş ışığında,
Yüreğime hüzünden çadırlar kurdum.
Girip içine,
Kimbilir kaç zaman oturdum.

Ayak bastığım her yolda,
Tutanaklara geçti adım.

Yarım kalmışlığımla hasretlere eklendim,
Öksüz sevdaları sahiplendim.
Sardım ruhuma yalnızlığı,
Yıldızları üstlendim.

Gece düştü gözlerime...

Gözbebeğimden süzülen,
Kristal bakışlarım kayboldu.
Pembe şafaklar,
Karanlığa gizlendi.
Son perde indi.

Sustum...
Elimden bir şey gelmedi.

Uyudum...
Kimbilir kaçıncı sabah bu?
Yine aynaların arka yüzünde,
Gözlerimdeki geceye uyandım.

Gece düştü gözlerime...

Gece düş/tü...

Ayşe YÖRÜK
27.04.2007 İST