GÖNÜL DEPREMİ
Zahir münkir dikildi tepeme
Arzın beşiği sallanıverdi Titreyen bir değil bin haneydi Yüreklere bir anda vuslat girdi. Hesabımda yarının hayali vardı Dünden müjdeledi gurbet kuşları Uykudan geçen unutulmuş bir an Ömrümü kısaltan yaralar açtı. Görmedi bahtiyar kalbim bu denli zalimi Hiçbir bilenin hikmeti yetmedi Sabırların denendiği dünya aleminde Ben gibi kimse yedii canı toprağa vermedi. İnmezdi alnım kalkmaz artık secdeden Lütfuna malik oldu şimdi yüreğim Yedi cana bir nispet bile etmeden Emanetin sahibini beklemekteyim. |