Kanatsız uçarsın,
Bütün dertlerden arınmış…
Rahatlarsın sevdiğinin yanına uçarsın,
Tek derdin onu görmek olunca…
Gökyüzü başka mavidir,
Toprak daha bir başka kokar yağmurdan sonra…
Onu kalbine aldığın gibi,
Hayatı da kucaklarsın içtenliğiyle,
Güllerin dikenleri batsa bile,
Yüzündedir hep o anlamsız gülümse…
Hayat senle dalgasını geçer,
Sen yine de aldırmazsın hiçbir şeye…
Gözün kör kulakların sağırlaşınca mantığına,
Çelişki ateşlerin içinde kavrulursun,
Ama seve seve…
Acı da bile bir tatlı yan bulursun,
Sevdiğim için dersin, çekersin…
Sevginin özüdür fedakârlık,
Güçlü durmaktır ayakların üstünde…
Sevdiğinin kalbinden destek almaktır,
En mutsuz zamanların da bile…
Aşk ömrü ne kadardır bilemem,
Asıl sonsuzluğa taşıdığımız sevgidir.
İçimizde zamana tek meydan okuyan,
Kalbimizde açan bir çiçektir hiç solmayan…