BIR YANGIN YUREGIMDE...
Yıkık binalar misali,
ÜstÜme birden çökmüş toprak. Sesimi duyan var mı? Neleri götürmüştü bu yıkık viraneler.. Arama beni bu virane köşelerde.. Diyarbakırın sokaklarinda bir deli avareciyim.. Çıkacak bir yol,bir umut ararken, Bomboş karanlık sokaklarda.. Yaşanmış tüm acıları silmeye, Ne gücüm var, ne kuvvetim.. Oysa hep başka acıları yasadim yüreğimde.. His ettim taa en derinlerinde.. Halbuki yeterdi, bir tatli söz bir gülüş.. İçten ve samimiyetle, karanliklardan cikmaya, Yaşanan bütün acilari silmeye, Boş bir dünyada gerek yoktuki.. İllede masal söylemeye... GÜL ÖZCANLI.. |
ÜstÜme birden çökmüş toprak.
Sesimi duyan var mı?
Neleri götürmüştü bu yıkık viraneler..
Arama beni bu virane köşelerde..
Diyarbakırın sokaklarinda bir deli avareciyim..
Gönlünüz şen olsun....