1)

Fırtına sesini kes!
Bende sıra.


Zihinsel hareminde,
Bir adamın
Henüz uyandık
Hanım sultanlar ve
Ben…Odalık!


2)

Ey,
Orman kaçkını bir ağaçtım ben oysa,
Başımda sevdalı bulut
Yürek sesim eşliğinde kulak verirdim kuşlara
Gövdemin efendisi
Kendimin misafiri
Bir yalnızdım
Pir yalnız

Kök salmamı istediniz köşedeki saksıya
“Emredin! Efendimiz…”

3)

Dost perdeler bana ışık verdi sağ olsunlar
suyuma toprağıma baktı hanım sultanlar
Ben sığmayı denedim o küçücük odaya
Siz beni unuttunuz!

Bulutumu vurdular eğreti yalnızlıklar
Kuşlarım da sustular
yastayım…bir bilseniz

Şimdi şahsıma biçtiğiniz
Bu yarım yaşanmışlık giydiğim istemeden
Kuşanılmış (yok) bir umut gölgesi
Sargı bezim
Aşk…kefen

4)

Ağaçlığım başı dimdik ağlayışımdır artık*
Su-su
yorum…

zihinlerde unutulmuş odalıklar adına
sıra sende fırtına

Elif Şebnem Akal