AĞAÇ SUSTU1) Fırtına sesini kes! Bende sıra. Zihinsel hareminde, Bir adamın Henüz uyandık Hanım sultanlar ve Ben…Odalık! 2) Ey, Orman kaçkını bir ağaçtım ben oysa, Başımda sevdalı bulut Yürek sesim eşliğinde kulak verirdim kuşlara Gövdemin efendisi Kendimin misafiri Bir yalnızdım Pir yalnız Kök salmamı istediniz köşedeki saksıya “Emredin! Efendimiz…” 3) Dost perdeler bana ışık verdi sağ olsunlar suyuma toprağıma baktı hanım sultanlar Ben sığmayı denedim o küçücük odaya Siz beni unuttunuz! Bulutumu vurdular eğreti yalnızlıklar Kuşlarım da sustular yastayım…bir bilseniz Şimdi şahsıma biçtiğiniz Bu yarım yaşanmışlık giydiğim istemeden Kuşanılmış (yok) bir umut gölgesi Sargı bezim Aşk…kefen 4) Ağaçlığım başı dimdik ağlayışımdır artık* Su-su yorum… zihinlerde unutulmuş odalıklar adına sıra sende fırtına Elif Şebnem Akal |
Su-su
yorum…
zihinlerde unutulmuş odalıklar adına
sıra sende fırtına
Güzel bir ironi ve Brecht'i anımsatan dizeler keyifle okudum sevgili Akal yüreğinize sağlık sevgiyle ve sevdiklerinizle kalın her zaman sevgilerimle..
Çınar GÖLE