YALANDI BİLİYORDUM!..
Kanatlarımın altına yağmurdan
Islanmış bir serçe kuşuydun Bana ilk geldiğinde…. Kanatlarının dermanı kalmamıştı Üstüne konan bir damlayı taşımaya…. Üşümüştün…. Gözlerin gökyüzündeydi Güneşe bakıyordun arasıra Arasıra rüzgardaydı kulakların…. Ben…. Misafir ettiğim gönlümde Senin telaşındayım Islanmış kanatlarını Üşüyen parmaklarını düşünüyordum…. Gözyaşlarını ellerimle siliyordum... Bir gün güneş doğacak Rüzgâr dinecek Ve sen gideceksin…. Senden kalan ne varsa Yalandı biliyordum…. Hazan mevsimlerinde Yapraklar taşıdım bir ömür ağırlığında Kirpiklerimde bir aşkın hikâyesini Anlatmadım kimseye… Yağmur dindi usul usul Kanatlarında o eski parlaklık Elveda demeye hazır yüreğinin kıpırtısı Ve ben yalnızlığın koylarında demirleyen O bildik gemi… Kal demeye mecalim varda Ya hayır dersen Bunu taşımaya mecalim yok Gideceksin Güneş doğdu nihayet gözlerinde Rüzgâr seni benden alıp götürecek rüzgâr Gönüllü olsam da bir ömür seni misafir etmeye Yüreğimde Kalmazsın Kalamazsın Kalmayacaksın…. Unutur gidersin sende bir gün Unutma…. Gözyaşlarını ellerimle siliyordum... Bir gün güneş doğacak Rüzgâr dinecek Ve sen gideceksin…. Senden kalan ne varsa Yalandı biliyordum…. Ali ALTINLI – 21/06/2009 Saat: 12:10 |
uçtukça yüreğime hüznü düştü