501- İNSANİnsanız biz farklıyız, gittiğimiz yol ayrı. Toplayıp çantamızı, sanki kaçarmış gibi. Kulplarında hayatın, olmuşuz ayrı gayrı. Dokunulmaz çamurun, duygusu kalmış gibi. Senin benden ayrın yok, benimde kimselerden. Neden tutuşup yakar, insanoğlu kor gibi. Şarkıları söylemez, esirger güftelerden, Söyleyince sanıyor, yanacak bir har gibi. Bilindik şarkıları, dinledik yıllarca biz, Yarınları anlatır, savrulmuş küller gibi. Burukça melteminde, kapılıp yanınca biz. Görmedik sevdaları, umutla bekler gibi. Şahin HANELÇİ 30.04.2007 Ortaköy- İstanbul |