O Henüz Bir Çocuktu,
Bir kadın hıçkırıklara boğulmuş
Dövünüyor tozun toprağın arasında Bir çocuk yaralı kanlara bulanmış İnliyor enkazın altında Dünya umursamazlık içinde İnsanlık vurdumduymaz Medeniyet canavarlaşmış Düşünceler karanlık, çelik zırhlarla kaplanmış O kadar mı uzaklarda barışın sesi Hayal mi acaba Biten insanlığın içinde Tükenince sevgiler Savaşan dünyada kalmamış umutları Artık güçtür, onarılmaz yaraları Peki, sözü edilen medeniyet nerede İnsanlığın yüzkarası olmuş, Kan bulaşmış çıkmaz lekesi Ya dillerinden düşmeyen meşhur insan hakları Kendilerine özde hak saydıkları Masumlara sözde insan hakları Çocuk kanlar içinde Acılar okunuyor kararan gözlerinden Kadın çocuğun başucunda Feryatlar yükseliyor yanan yüreğinden O henüz bir çocuktu, Her güne uyandığında tek isteği koşup oynamaktı Masum dünyasında hayalleri savaşlarla soldu Cesaretin varsa bak gözlerine Gözlerinden sevgi ve barış okunurdu O kadın bir anaydı Enkazın arasındaki belki başka bir çocuktu Ama o kadın yinede bir anaydı Bilirdi çocuğun değerini ana yüreği Bilirdi çocuğun geleceğin umudu olduğunu Feryatları işte bundandı Siz savaş çığırtkanı zalimler Düşünseydiniz yaralanan, ölen küçük bedenleri Koysaydınız onların yerine kendi çocuklarınızın bedenlerini Bir daha aklınızdan geçirir miydiniz şu savaş denilen laneti Çocuk kanlar içinde Acılar okunuyor kararan gözlerinden Kadın çocuğun başucunda Feryatlar yükseliyor yanan yüreğinden |
Düşünseydiniz yaralanan, ölen küçük bedenleri
Koysaydınız onların yerine kendi çocuklarınızın bedenlerini
Bir daha aklınızdan geçirir miydiniz şu savaş denilen laneti
YÜREĞİNİZE SAĞLIKK