GİDİYORSUN
gidiyorsun ya!
ağaçlarım yanıyor kanat çırpan kuşları ölüyor yüreğimin gidiyorsun öksüz bir çocuğun başından el gidiyor garip bir ananın koynundan er gidiyor sen gidiyorsun.. gitme! gurbet gibi sen kokarım bilmezsin bilmezsin ürkerim karanlığından yalnızlığın gitme! pürtelaşla kayıp gitme gözlerimden gitme diyorum gitme! gidiyorsun... |
Sanki son demim de uyumadan önce kulağıma anlatılan masal gibi tanıdık.
Hani yemeklerden sonra tok karına alınan bir tablet ağrıkesici gibi bildik.
Ezbere bildiğim "Kerat Cetveli" ndeki 7x7=49 gibi bildik bir şiir bu...
Yazmadığım... ama dinlerken; GİTMEMEYİ kendime farz kıldığım bir şiir.
Bu şiiri tanıyorum bir yerden ana nereden ?
Belki de şairinden bolca dinlediğimden mi olsa gerek !... diyorum.
Sayfanıza alkışlarımı bırakıp giderken, şairemi canı gönülden tebrik ediyorum.
HOŞ GELMİŞ bizim deftere...
HEP BÖYLE KAL...CAN.
SAYGILAR BENDEN YİNE...