Ey gökyüzü,
Sen ki gecelere arkadas,
Gündüzlere yoldaş olmuş uçsuz bucaksız boşluk.
Ne ruhlar saklarsın düşlerinde,
Ne ölümler beslersin...
Ben ki değersiz taşta toprakta kurak mevsimlere esir,
Sana esir,
Zamana ağıt yakar suya ateş…

Ey denizler,
Sen ki derin dünyaların alçak çukurlarına hükmetmiş yaşamlar,
Ne canlılara yaşam oldun ne sınırlara engel,
Ben ki ağlarım damlar göz yaşım,
Değerli midir ki engin derinliklerin ,
Bir damla gözümden akandan?

Ey rüzgarlar,
Bir üflersin ki nefesinden hayata,
Bulutları savurursun.
Güneşleri söndürür,geceleri coşturursun.
Ben ki bir nefes çekerim senden,
Bin yasam veririm benden.
Zamanı içer bir yudumda,
Uçarım nefesimle şuursuzca.

Ey ruhum,
Sen ki yaşam kaynağım,
İçimde yanan ateşim.
Uçsuz bucaksız gökyüzü,
Derinliklerde gizli denizler,
Bir nefes kadar rüzgarsın,
Ben ise sana esir aciz bir beden.

Uğur GÜNAY